Τόπος: Ιεροτοπία
Το σύννεφο είναι ένα από τα πιο άυλα υλικά αντικείμενα που μας περιβάλουν. Ενώ είναι ορατό και δίνει την αίσθηση του συμπαγούς κανείς δεν μπορεί να το ψηλαφίσει. Ταυτόχρονα το σύννεφο
συνδέεται με την ιστορία των ζωγραφικών εικόνων και ειδικά με την θρησκευτική χριστιανική
ζωγραφική. Σε εκατοντάδες θρησκευτικούς πίνακες οι μορφές ξεπροβάλουν μέσα από τα σύννεφα
σε ένα μακρινό σύμπαν παγιωμένης απολυτότητας. Χρειάστηκαν οι ρεαλιστικές σημειώσεις του
Κονσταμπλ για να αποκτήσουν τα σύννεφα την αίσθηση του πραγματικούØ παρέμειναν ωστόσο
άυλα.
Νεφέλωμα, σύννεφο, αστερισμός ή καπνός η οντότητα που αναπτύσσεται ως κατασκευή στον
κεντρικό χώρο του Αλατζά Ιμαρέτ μετασχηματίζει τον ιερό μουσουλμανικό χώρο σε ένα χώρο μιας
σύγχρονης Ιεροτοπίας, όπως ονομάζει την εγκατάστασή της η Σύνθια Γεροθανασίου.
Η Γεροθανασίου εισάγει και πάλι την εικόνα του σύννεφου επικαιροποιώντας την με ένα σύγχρονο
τρόπο: την αποσυνδέει από την χριστιανική παράδοση, ενσωματώνει αναφορές από τη σύγχρονη
τεχνολογία και την αποδεσμεύει από το απόμακρο ξεκινώντας την από το θεατή. Οι προβολές και η
περφόρμανς που αναπτύσσονται στο χώρο απομακρύνουν την ερμηνεία του έργου από την όποια
φορμαλιστική ανάγνωση ενσωματώνοντας ενδείξεις μνήμης και πραγματικότητας.
Η Ιεροτοπία προσδιορίζει έναν τόπο όπου ο θεατής καλείται να πλανηθεί με το βλέμμα και το σώμα του σε εμπειρίες που θα αναθεωρήσουν το Ιερό: το ιερό με την εγκατάσταση της Γεροθανασίου καθίσταται παρόν και σύγχρονο και σε αντίθεση με τα σύννεφα, σχηματίζει μια απτή περιοχή
εμπειριών. Η Ιεροτοπία δημιουργεί ένα τοπίο που οδηγεί το θεατή στο να στοχαστεί πάνω σε έννοιες που αφορούν την ύπαρξή του, την ποιητικότητα του χώρου, την ενέργεια της κίνησης του σώματος.
Γιάννης Ζιώγας Εικαστικός,
Καθηγητής στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών,
Πανεπιστήμιο Δυτ. Μακεδονίας, Φλώρινα.